‘Hij kent de prijs van alles en de waarde van niets’ Het is een bedenking die vaak gemaakt wordt als het over handel gaat. Het is bijna een stigma. Het commerciële primeert. Ik moet er vaak om lachen.
Uiteraard moet je bijna naïef zijn om niet te focussen op de objectieve waarde van een pand. Maar wat met de emotionele waarde? En hoe ga je daar mee om? En als ik het daar over heb, dan spreek ik niet over de vele uren klus- en verbouwingswerk die er in die huizen zit, de al dan niet smaakvolle veranderingen die aangebracht werden of de smaakvolle kunstgrepen die toegevoegd werden om het huis aan te passen aan de hedendaagse noden. Ik heb het over dat ontastbare.
Bepaalde objecten en transacties zijn niet alleen in geld te vatten. Ergens is dat mooi. Iemand die een oude Porsche koopt heeft een heel goed zicht op de marktwaarde van zo’n auto, maar zal zijn hart laten spreken. Omdat het zijn collectie vervolledigt, of omdat het net die ene is waar zijn opa of papa altijd mee reed. Degene die verkoopt doet hetzelfde. Soms met pijn in het hart of met zichtbaar genot om de herinneringen die de wagen oproepen. Een mooie rally, een tumultueuze tocht, of een zomers ritje. Het zijn mooie en dierbare herinneringen, die terug komen op moment van verkoop. En altijd is er de aanraking, het wegglijden van gedachten. Mensen strelen hun verleden.
Met huizen is dat net hetzelfde, merk ik steeds meer op. Ik liep onlangs ook met iemand rond in een prachtig herenhuis dat te koop zou aangeboden worden. Dat blijft een voorrecht, om daar bij betrokken te worden, het helpt ook om tevreden klanten te hebben. Wij mogen hun huis leren kennen en een stukje van hun persoonlijke geschiedenis. Dat negeren zou al aanvoelen als een vertrouwensbreuk, het meenemen in de overwegingen zorgt voor tevredenheid bij alle betrokkenen.
‘Hier heeft onze pa mij nog leren fietsen, op deze binnenplaats’ Hij leidde me rond het huis, met die vreemde mengeling van trots en weemoed die ik al zo dikwijls gezien heb als mensen hun eigendom te koop aanbieden. Ze zoeken naar tastbare tekens van afscheid, en halen herinneringen op.
Het omgekeerde zie je bij kopers, waar nieuwe dromen, nieuwe bestemmingen, nieuwe kleuren in hun ogen opflakkeren, op het moment dat ze vallen voor een huis.
Niemand valt voor vierkante meters, niemand verkoopt ze ook. De huizenmarkt is een emotiemarkt waar sfeer en aanvoelen van een ruimte vaak meer de doorslag geven dan de totale bewoonbare oppervlakte.
Columnist: Uw Hillewaere vastgoedmakelaar